Dag 11: Kingman to Big Bear

Na een slechte nacht om half 8 opgestaan. Het is eergisteren in mijn onderrug geschoten en ik heb behoorlijk pijn als ik in bed omdraai. Afgelopen nacht geen pijnstillers genomen, had ik beter wel kunnen doen. Misschien in combinatie met de volle maan dat de onrust compleet was 😊 Dit hotel was op zich prima, met goede bedden en de prijs was inclusief ontbijt. Maar dat ontbijt.....wat een aanfluiting. Groosterd brood met vruchten jelly. Fabrieks-roerei. Slappe koffie. En de peuter van een van de andere gasten bleef maar schreeuwen. Klaar.
Fred en ik zijn even naar een dichtbij gelegen apotheek gelopen voor extra pijnstillers en van die grote pijnpleisters voor op mijn rug.
Daan en Romi maakten zich klaar om de auto weer in te gaan. Ingepakt en een stukje gereden over de bekende Route 66.

Deze oude route loopt van het oosten naar het westen van de Verenigde Staten. Kingman wordt ook wel het hart van de Route 66 genoemd. Bij een Route 66 sign een paar leuke foto's gemaakt.

Daarna een supermarkt opgezocht met Starbucks. In de supermarkt verkochten ze lekkere verse broodjes, belegde of zoete koffiebroodjes, dat hadden we nog niet eerder gezien hier. 
Met een heerlijke koffie de auto in.
Vandaag is een dag zonder echte activiteit. Mijlen overbruggen op weg naar Los Angeles waar we dinsdag tot vrijdag zullen verblijven. De wegen zijn weer lang. Daan heeft tot nu toe het meeste gereden maar hij begint het zat te worden dus Fred zat vandaag veel aan het stuur. We hebben in wolken figuren gezien en Romi heeft op haar gemak haar nagels gedaan.

Ineens kregen we allemaal een alarmgeluid op onze telefoons. We kregen een waarschuwing voor "flashflood" en dat het een levensgevaarlijke dreiging is. We mogen niet de weg op tenzij het is om te vluchten. Hmmm....om ons heen kijkend is het rechts achter ons heel donker. Naja daar gaan we niet heen dus dan maar door.

En buiten dat, er is hier nergens in geen velden of wegen bewoonde wereld. Aangezien we op dat soort wegen geen internetbereik hebben kunnen we ook niet opzoeken wat er aan de hand is.
Al naar gelang de weg zich vervolgde leek het niet gevaarlijk te worden qua weer. Wat je hier trouwens veel ziet is hele lange treinen. Met containers, soms dubbel gestapeld. Dat is ook erg indrukwekkend. 

Na een paar uur kwamen we aan in Barstow,  daar waren we op dag 6, onderweg naar Vegas, ook langs gereden. We zijn nogmaals gestopt voor de Outlet mall. Fred heeft er een trainingsbroek gekocht en Daan een paar tshirts met lange mouwen.
Daarna de auto weer in, Fred bleef achter het stuur. De AirBnB ligt in het gebied Big Bear in de San Bernardino Mountains, een wintersport gebied ten oosten van Los Angeles.
Onderweg zagen we in het landschap een paar Joshua trees. Ongeveer 75 mijl zuidelijker ligt het Joshua Tree National park maar daar gaan we niet naartoe. 
De rit duurde best lang en we stonden ook nog lang in een file. We reden uiteindelijk steeds verder de bergen in. Ik had deze AirBnB uitgekozen omdat het er zo knus uitzag. Maar eigenlijk lag het best ver afgelegen en hadden we wellicht meteen naar Los Angeles kunnen rijden. Maar goed, dat heb je nou eenmaal als je alles vantevoren boekt, dan kan er iets tussen zitten wat achteraf niet de beste keuze was.  Het houten huisje is op zich heel knus, met hele gezellige inrichting en warme haard (bovenin deze berg is het best koud). Alleen werd het nadat we waren aangekomen al snel donker dus konden we weinig van de omgeving zien. Nog even snel een paar pizza's gehaald verderop in een klein winkeltje bij het meer en deze in de hut gebakken. Met pizza op schoot een film gekeken met elkaar. 

Hopelijk morgenochtend nog even rondkijken buiten, hoewel ik denk dat Daan en Romi wel op tijd naar Los Angeles willen.